aktywność na świeżym powietrzu

Aktywność taka (działanie) jest metoda wychowawcza w skautingu. Wykorzystujemy środowisko naturalne jako miejsce do nauki. Nie oglądamy jedynie pięknych miejsc, lecz badamy je robiąc coś praktycznego.

Celem nie jest uczenie się nazw kwiatów i insektów. Wiedza jest narzędziem, sposobem na osiągnięcie celu, którym jest zrozumienie i poznanie środowiska naturalnego, aby umieć żyć w nim i prawidłowo je traktować. Ludzie, których imiona znamy maja dla nas jakieś znaczenie. Podobnie jest z kwiatami. Czasami zachwycamy się pierwszymi kwiatami wiosny i często znamy je z nazwy. Brakowałoby nam ich gdyby pewnej wiosny nie pojawiły się. W 1996 roku odbył się w Szwecji obóz skautowski pod nazwa NATURA, mottem obozu było :”dla i z natura”. Dobre motto, które ukazuje to czym skauting jest naprawdę.
Będziemy pracować i wałczyć o lepsze środowisko (tylko na łonie natury możemy odczuć czym ona jest; trudno osiągnąć to w klasie), będziemy żyć w zgodzie z natura i na jej warunkach.

Aktywność poza budynkiem ma na celu doszlifowanie technik, które pomogą nam w przetrwaniu i umocnieniu więzi z natura. Poznanie, kiedy i jak ubierać cieple i suche ubranie, jak rozpalić ogień aby zapewnić sobie ciepło, wysuszyć rzeczy, uczyni kontakt z natura o wiele przyjemniejszymi. Jednak Błędem byłoby przeznaczenie całego czasu na uczenie się technik i ich poprawne wykorzystanie. Należy się również zwyczajnie cieszyć natura. Robić przerwy podziwiać widoki, słuchać śpiewu ptaków… inaczej nie będzie się to różniło (natura) od innych miejsc.
Aktywność na powietrzu przynosi rozmaite doświadczenia. Wycieczki powinny być organizowane do różnych miejsc w celu zdobycia doświadczeń.. Powracanie do tych samych miejsc daje liderowi poczucie pewności. Jednak znaczenie wypraw nie jest związane tylko z dotarciem do pewnego miejsca. Często (trasa) droga jest ważniejsza.

W języku szwedzkim termin „out-door-life” jeśli jest tłumaczony dosłownie oznacza życie na wolnym powietrzu. Przebywanie z natura jest wolnością. Jest to przywilej związany z zobowiązaniami.. Nie wolno powodować zmian, z którymi natura nie dałaby sobie rady lub, które zakłócą cykl życia natury. Nie można pasożytować na naturze, lecz znaleźć sposób na życie z nią w harmonii.

ROZPALANIE OGNISK

„Ognisko można rozpalić gdziekolwiek, lecz należy umieć je ugasić”. Ogień jest naszym przyjacielem . Gotujemy na nim nasze jedzenie, suszymy ubrania, daje nam ciepło i światło, zbieramy się wokół niego aby bawić się i śpiewać. Jednakże ten sam ogień może postawić cały las w ogniu, dlatego tez musimy być niebywale ostrożni gdzie i jak rozpalamy ogień. Pamiętaj, ze ty jesteś odpowiedzialny za ogień który rozpalasz.

OGIEN

Przede wszystkim musisz wiedzieć czy wolno ci rozpalić ogień. Mogą występować rozmaite zakazy i warunki rozpalania ognisk w danym czasie i w określonych miejscach. Jeśli tak jest należy szukać innych sposobów gotowania posiłków całkowicie zaakceptować zakazy. Ognisko obozowe może być zastąpione innym źródłem światła (lampa parafinowa). Każde państwo ma własne regulacje prawne w tej dziedzinie. W Szwecji dozwolone jest rozpalanie ognisk na cudzym gruncie jeśli nie jest to wyraźnie zabronione i pogoda pozwala na to. Jakkolwiek to ty jesteś odpowiedzialny za ogień. Być może w Polsce potrzebna będzie zgoda właściciela ziemi.. Należy to sprawdzić.

Dobrym nawykiem jest powiadamianie najbliższej jednostki straży pożarnej o planowanym rozpaleniu ogniska na obozach i wyprawach. Uniknie się w ten sposób fałszywych alarmów i nieoczekiwanych nieprzyjemności.

GDZIE

Należy wybrać bezpieczne miejsce niwelujące możliwość pożaru lub trwałego uszkodzenia podłoża. Nie wolno rozpalać ogniska na ściółce leśnej nawet gdy jest mokra, gdyż zawsze jest łatwopalna. Nie rozpalajcie ogniska w pobliżu starego ściętego pniaka. Jego suche korzenie mogą przenieść ogień. Od gorąca pękają i pozostają niezasklepione szczeliny skalne. Ognisko można rozpalić na podłożu z kamieni ochraniając w ten sposób podłoże od zniszczenia a drewno od zawilgocenia. Można również wykopać duży kawałek darniny i położyć go „do góry nogami” oraz otoczyć kamieniami dla utworzenia granicy ognia. Po ugaszeniu ogniska darninę układamy tak, jak była uprzednio.

DREWNO

Jeszcze przed rozpaleniem ogniska należy zebrać i przygotować cale potrzebne drewno. Gdy ognisko rozpali się cala uwaga będzie skupiona na jego utrzymaniu oraz pilnowaniu czy nie rozprzestrzenia się. Jeśli ognisko rozpala się podczas wędrówek, w celu przygotowania szybkiego posiłku wystarczające będą kawałki drewna i gałęzie. W przypadku ogniska obozowego czy całonocnego najlepsze będą duże (grube) kawałki drewna, które trzeba przygotować wcześniej.

ROZPALKA

Aby rozpalić ognisko potrzebna jest rozpałka np.:

• suche, cienkie gałęzie drzew iglastych znalezione pod drzewami,
• kora brzozy ze zwalonych pni. Zrywanie kory z żywego drzewa prowadzi do jego śmierci. Jednak zawsze warto mieć kawałek kory w przyborniku – skarbczyku,
• tar-wood (smołowe drewno) z pni ściętych sosen,
• różnego rodzaju szczapy i patyczki

MODELE OGNISK

Jest mnóstwo rozmaitych modeli ognisk używanych w zależności od okoliczności. Poniżej wymienianych jest kilka z nich.

• PIRAMIDA -najpopularniejszy model. Drewno stoi pod skosem opierając się na sobie w kierunku środka. Rozpałka znajduje się w środku. Użyteczny model do gotowania.
• PAGODA -wokół piramidy drewno ułożone jest w kształcie kwadratu. Ten model ogniska szybko się rozpala i pozostawia żar do wykorzystania.. Często używany jako ognisko obozowe.
• TRATWA -bardzo użyteczny model do wilgotnego drewna.. Pożyteczny również przy mokrym lub zaśnieżonym podłożu. Ułożyć na podłożu kwadratowe „loże” z większych kawałków drewna. Następna warstwę układać poprzecznie. Na wierzchu buduje się piramidę. Wraz ze spaleniem żar przechodzi niżej osuszając i rozpalając dwie zasadnicze warstwy tratwy.

GASZENIE OGNISKA

Przed rozpaleniem ognia należy się upewnić czy przygotowane jest wiadro wody i gałąź z liśćmi do zraszania. Jeśli iskry zajmą tratwę wokół ogniska mokre gałęzie szybko ja zgaszą. Ogień zawsze musi być pod obserwacja. Gdy ognisko jest skończone i pozostawiony żar nie żarzy się nadszedł czas na gaszenie końcowe. Na ognisko należy wylać mnóstwo wody. Zamieszać popiół i upewnić się czy nie ma żaru i wylać jeszcze trochę wody dla pewności. Na koniec należy uporządkować miejsce. Położyć wszystko na pierwotnym miejscu (kamienie, trawę…). Punktem honoru skauta jest niepozostawienie żadnych śladów w naturze.

 

• Życie w plenerze – Sposób Życia

Życie pod gołym niebem nie jest jedynie wyjściem z naszymi skautami na świeże powietrze. Takie życie ma na celu zrozumienie, że jesteśmy częścią całego stworzenia, które na otacza. Nie tylko jesteśmy częścią tego wszystkiego co żyje ale również jesteśmy za nie odpowiedzialni.

Ludzie i przyroda należą do siebie.

Słońce jest źródłem energii dla wszystkiego, co znajduje się wokół nas. Daje ono energię zarówno roślinom, zwierzętom, jaki i ludziom. Rośliny ze światła wytwarzają wszystko to, co potrzebują, czyli energię, wodę odżywianie, a z dwutlenku węgla – tlen. Rośliny produkują tlen, który ludzie i zwierzęta wdychają oddając go w postaci dwutlenku węgla. Zwierzęta żyją dzięki jedzeniu roślin lub innych zwierząt. Umierające zwierzęta stają się pożywieniem dla roślin. Człowiek żywi się roślinami i tak jak zwierzęta wdycha tlen przez nie wytwarzany. Zwierzęta nie mogą żyć bez roślin a rośliny nie rosną bez zwierząt. Wszystko to jest zależne od siebie. Człowiek natomiast zależny jest od przyrody, roślin i zwierząt.

Cykle przyrody

W przyrodzie nic nie ginie. Wszystkie elementy ściśle się wiążą i jej cykle powtarzają się. Słońce daje roślinom energię dzięki której mogą rosnąć. Są one zjadane przez zwierzęta. Z kolei zwierzęta roślinożerne stają się pożywieniem dla drapieżników. Kiedy zwierzęta i rośliny umierają, ich szczątki rozkładają się stając się pokarmem dla innych zwierząt, bakterii i grzybów, które są także pożywieniem dla roślin.

Cykle wody

Podobnie jak wszystkie inne elementy przyrody woda również przechodzi cykle. Słońce podgrzewa powierzchnię wody, a ona wyparowuje stając się parą. Unosząca para ochładza się tworząc chmury. Kiedy chmury dostatecznie oziębną spada deszcz, który przez strumyki i rzeki wraca z powrotem do morza. W ten sposób z tej wody mogą korzystać rośliny, zwierzęta i ludzie.

Zależność

Twoje ciało zbudowane jest z tej samej materii co gwiazdy, Słońce, trawa i Ziemia. Wszystko jest stworzone aby żyć w harmonii. Wyjdź do przyrody i odkryj jak zachowuje się stworzenie, jakie jest harmonijne, zbalansowane, zależne od siebie i samego Stwórcy. Myśl i żyj tym!